کانی بالیسم چیست؟

آنچه واقعیت امر است منشا این نوع رفتار بیشتر به مباحث مدیریتی بر می گردد.در این حالت برخی پرندگان نظیر مرغ ها و خروس ها، بوقلمون ها، قرقاول ها و بلدرچین ها آن قدر به یکدیگر نوک می زنند که برخی مواقع موجب مرگ یکدیگر می شوند. این مساله در مرغان صنعتی که جنبه اقتصادی دارد می تواند برای تولید کننده بسیار پر هزینه بوده و ادامه حیات گله را با مشکل روبرو سازد.
عوامل موثر بر کانی بالیسم چیست؟
به سختی می توان یک مورد را عامل ایجاد این مشکل رفتاری در پرندگان دانست. شرایط و دلایل مدیریتی زیادی که باعث شروع کانیبالیسم می شوند و یا با آن در ارتباط هستند، شناخته شده اند. تعدادی از این عوامل عبارتند از:
جوجه ریزی بیش از اندازه (تراکم بالا).
عدم تعبیه تعداد کافی دانخوری و آبخوری
زمینه وراثتی در برخی نژادها
تغذیه نامناسب و عدم بالانس متیونین و لیزین و برخی دیگر عناصر و اسیدآمینه ها
نور تند و زیاد و نوردهی نامناسب.
نگهداشتن پرندگان واجد بیماری و زمینگیر در گله
استرس های ناشی از حمل و نقل و انتقال پرندگان یا سایر اعمال مدیریتی مورد نیاز گله.
پرولاپس (بیرون زدگی مقعد) مرغ های تخمگذار.
برتری تعداد مرغ هایی که بر روی بستر تخمگذاری می کنند نسبت به مرغ هایی که در قفس یا لانه تخمگذاری می نمایند.
وجود پرندگان ترسو وضعیف در گله که غذا یا آب کافی بدست نمی آورند.
نگهداری توام پرندگان با سنین یا رنگ متفاوت در یک مکان (جداسازی گله های غیر هم سن یا دارای یک رنگ متفاوت ضروری است
دمای بسیار بالای محیط.
هرگونه خراشیدگی یا پارگی که ممکن است در نتیجه جفت گیری یا هر حادثه دیگری بوجود آمد ه باشد.
بیماری ها، به خصوص اگر سیستم عصبی را تحت تأثیر قرار بدهد.
عدم یکنواختی در قسمتی از پرندگان گله.
معمولا ترکیبی از این عوامل باعث شیوع ناگهانی کانیبالیسم می شوند. با وجود این که شما از وجود برخی از این عوامل آگاه هستید، اما نمی توانید آنها را اصلاح کنید. مثلا معمولا نیاز است تا جوجه ها از کارخانه جوجه کشی به محل پرورش انتقال یابند و در بعضی از موارد لازم است پرندگان در یک انتقال و جابجایی دیگر به آشیانه های مخصوص تخمگذاری انتقال یابند. اگر یک نژاد عصبی خریداری شده باشد، شما اجباراً تا موقع کشتار با مشکلات متعدد روبرو خواهید شد. کنترل دما هزینه بر است و گاهی غیر ممکن.
گاهی تشخیص یک کمبود تغذیه ای یا یک بیماری بسیار مشکل است و برای تشخیص این موارد دقت قابل توجهی لازم است که در این مدت ممکن است پرندگان یکدیگر را از بین ببرند. مسئله کانیبالیسم وقتی حادتر می شود که همه گیر گردد و با وجود یک یا چند مورد اصلاح جهت درمان آن ولی هنوز مشکل حل نشده و کانیبالیسم ادامه داشته باشد. در اغلب موارد وقتی که این عادت شروع شود، زمان برای انجام تغییرات مدیریتی موثر که گله را تحت تأثیر قرار دهد، بسیار دیر شده است. شاید بدترین حالت در مورد کانیبالیسم این باشد که مدیریت تقریبا بی عیب و نقص باشد ولی با این وجود همه گیری را از طریق مراقبت از پرنده واقعا غیر ممکن می سازد.
پیشگیری از شیوع سریع
روش های متفاوتی که برای عملی کردن این موضوع مورد بحث قرار گرفته اند به شرح زیر است:
استفاده از ترکیبات بازدارنده نوک زدن مثل گریس، روغن یا صمغ درخت کاج در محل های زخم شده
جداسازی پرندگانی که به بقیه نوک می زنند.
کاهش شدت نور برای به حداقل رساندن فعالیت.
سرگرم نمودن پرندگان با روش های زیر:
الف قرار دادن بلوک های نیمه جامد آب پنیر یا شیر در اطراف آشیانه تا پرندگان مشغول خوردن آنها شوند.
ب توزیع روزانه علوفه برگدار یا آویزان کردن آن در پن ها.
ج در صورت امکان، گرداندن پرندگان در بیرون سالن.
د تغذیه دانه های ریز و کوچک در عمق بستر.
تغییرات غذایی و جدا کردن پرندگان افسرده و بی حال.
بستن قسمت هایی که نور خورشید مستقیماً به کف آشیانه می تابد.
نوک چینی
نشان داده شده است که تمام روش های ذکر شده، به تنهایی یا با یکدیگر بر روی تعدادی از گله ها موثر بوده اند. با وجود این تنها روشی که به طور قطعی در توقف شیوع و همه گیری ناگهانی موثر بوده است، نوک چینی است.
روش ها و کارهای دیگر برخی اوقات موثر و برخی اوقات بی تأثیر بوده اند و هرگز نمی توان از قبل نسبت به کارآیی یک روش مطمئن بود.
وقتی هزینه، نیروی کارگری، زحمت و همچنین آسایش پرنده در نظر گرفته شود، معمولا نوک چینی بهترین راه است. البته استفاده از ترکیبات بازدارنده از نوک زنی برای پرندگان صدمه دیده یا حتی کل گله ای که نوک چینی شده است نیز روش قابل قبولی است.